برای بیشتر بیماری‌ها، درمانی وجود دارد. بعضی بیماری‌ها ریشه‌ای و پیچیده‌اند و احتیاج به درمان جدی‌تر و طول درمان بیشتری دارند، ولی بعضی سطحی‌اند و با استفاده از روش‌های ساده درمانی به سرعت رو به بهبودی می‌روند. با این همه چنان که خود پزشکان هم معترفند یکی از پیچیده‌ترین انواع بیماری‌ها که به تدریج و بر اثر مرور زمان انسان را به نابودی می کشاند، بیماری های روحی و روانی‌اند؛ بیماری‌هایی با انواع و صورت‌های مختلف که هر یک به نوعی روح انسان را می خورند ومی‌خراشند و نکته جالب این که بسیاری ازاین بیماری‌ها مخصوص انسان مدرن و متأثر از زندگی مدرن و اقتضائات آن هستند به خصوص آن دسته از اقتضائات بی روحی که زندگی را به ورطه خشکی و خشنونت و زبری و یکنواختی می‌کشانند.

آن طور که دانشمندان می‌گویند غالب انسان‌های مدرن امروزی که در چارچوپ شهرهای مدرن زندگی می‌کنند، به یکی از انواع این بیماری مبتلایند. بعضی کمتر، بعضی بیشتر. بعضی به صورت سطحی درگیرند وبعضی دچار جدی­ترین و پیچیده ترین اختلالات روحی و روانی‌اند که اگر بپذیریم زندگی مدرن منشا بروز آنها نبوده اما نمی‌توانیم منکر آن شویم که نوع زندگی شهری­شان در تشدید آن نقشی تاثیرگذار داشته. عواملی مثل عدم وجود طراوت و شادابی در محیط زندگی، از چهاردیواری خانه و محل کار گرفته تا محیط کوچه و خیابان و در و دیوارهای شهری که در آن زندگی می‌کنیم، هر روح سالمی را هم دچار حداقل افسردگی‌های سطحی می‌کند، چه برسد به کسی که به لحاظ ژنتیکی وطبیعی زمینه‌ای از بیماری‌های روحی را درون خود دارد. کافی است که در چنین محیطی قرار بگیرد تا بیماری‌اش تشدید شود. مشکل این جاست که از بد ماجرا آن چیزی که زیاد است آلودگی‌های بصری محیط‌های باز و بسته شهری است و آن چه کم، طراوت و نشاط و شادابی که از درو دیوار کوچه و خیابان شهر و... به زندگی آدم تزریق شود.

‏

معماری با روح و روان و شادابی و افسردگی انسان ها ارتباطی مستقیم دارد و عاملی فوق العاده تاثیرگذار است. آیا تا به حال توجه کرده اید که وقتی ازکشوری به کشوری، شهری به شهری، خیابانی به خیابانی، ساختمانی به ساختمانی یا به طور کلی وقتی از فضایی وارد فضای دیگری می‌شوید، این تغییر موقعیت به شما چه احساسی را القا می‌کند؟ حس شادابی و پرانرژی بودن، غم واندوه‏، غرور و افتخار عظمت و بزرگی، حقارت و کوچکی، کنجکاوی و... .این همه تاثیر روانی فضا روی انسان است و معماری هنر ساماندهی فضا. وقتی معمار روی کاغذ خط می‌کشد و تصویری مجازی از فضایی حقیقی را روی دو بعد کاغذ ترسیم می‌کند، وقتی معمار فرآیند ساخت هراثر معماری را هدایت می‌کند، پا در عالمی می‌گذارد که عالم روحیات و خلقیات انسانی است؛ پا در مسیری می‌گذارد که این مسیر به جزئی ترین احساسات وعواطف بشری می­‌رسد.


‏فرقی نمی‌کند که معمار یک خانه مسکونی می سازد یا یک فضای عمومی یا این که شهر را طراحی و ساماندهی می کند. معماری محدود به ساختمان نیست، مربوط به در و دیوارها و فضای سبز کوچه و خیابان ها هم می شود. معماری در تمام لحظه های زندگی با روح و روان انسان­ها ارتباط دارد و درصورت توجه علمی و اصولی می­توان با قاطعیت کامل گفت معماری خوب با همه زیر شاخه هایش یکی ازعوامل مهم برای داشتن جامعه ای فعال و پویا همراه با شهروندانی شاد و پرانرژی است.